dadaist edebiyat 3

-MIYORSAN -MA

Bilemiyorsan bilme zaten dünya sana bil demiyor, ne halin varsa gör diyor… s.kemiyorsan s.kme zaten fahişe senden para bekler, yüzüne bakıp aşkım derken çok mu hoşuna gidiyorsun sanki?… üzülemiyorsan üzülme zaten, rol yap. karşındaki kendi durumunun kötü olduğunu bilip, önemsenmek ister sadece. Çalışamıyorsan çalışma, ense yap. hayat çalışanlara zevk vermez, sıkıntı verir ve umursamadan akıp gider… gülemiyorsan gülme, insanlar ahmak gülüşlere çok alışkındır ama sahte bir gülüşle kendini kandırmak zorunda değilsin. Susamıyorsan susma konuş, dök içini. diğerlerinin konuştukları içine attıklarından değerli mi?. Yapamıyorsan yapma, herkesin senden beklentisi sana hükmetmesin, elinden geleni yap, büyüklenip taşıyamayacağın yükün altına girme, kimse yardım etmez, ezilirsin. Sevemiyorsan sevme, sadece sevilmek isteyip de sevmenin güçsüzlük olduğunu düşünen insanların beklentisi olma. Gidemiyorsan gitme, gurur önce haşmetli, prensipli yapar sahibini sonra da pişmanlık verip, içine eder hayatın. söyle bana, keşkeler beynini esir aldıktan sonra geri döndüğünde her şeyin eskisi gibi olacağını mı sanıyorsun? Alamıyorsan alma, hayat hep şeker kağıdında biber verirken sana, karşılık beklemez. ama insanlar, sonra almak için verirler hep, onların oyununa dahil olma. Olamıyorsan olma, sende olanların farkındaysan, sen olmuşsundur zaten, sahip olmadıklarının yolunda kendini savurmak, yalancı bir hayale kapılmak, hayatı kaçırmak değil midir? ve sen de biliyorsun ki hayat seni beklemeyecek kadar acelecidir…